"Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Να είσαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις".
Καλησπέρα σου Τζαβέλα. Διαβάζω τα σχόλιά σου σε φιλικά μπλοκ και πήρα ένα κουτί σοκολατάκια να φέρω στο σπίτι σου. Ξεκινάμε λες στους δρόμους του αγώνα. Δύσκολος δρόμος, μακρύς ο δρόμος θέλει κουράγιο και ξάστερο μυαλό, μακρυά από αυταπάτες, μακρυά από ψευτοδιλήμματα και εύκολες λύσεις. Δύσκολος δρόμος, αλλά αναγκαίος αναπόφευκτος και όμορφος . Δεν είναι τώρα το ξεκίνημα των δρόμων του αγώνα, είναι η συνέχιση των αγώνων,των θυσιών, μόνο που θέλει περισσότερη δύναμη, περισσότερη απόφαση, και σφιχτά το χέρι του συντρόφου. Χρειάζεται απόφαση, δεν παραδινόμαστε, παλεύουμε για την ζωή μας. Καλή σου δύναμη,καλή δύναμη σε όλους μας.
καλή σου μέρα καλή μου blackbedlam, καλωσόρισες,καλοδεχούμενα και τα σοκολατάκια(μ'αρέσουν βλέπεις τα γλυκά), συμφωνώ απολύτως μαζί σου, είναι πολύ μακρύς και δύσκολος ο δρόμος που επιλέξαμε, αλλά είναι και όμορφος γιατί όταν παλεύεις για τα δίκια του λαού κάθε μικρή κατάκτηση που κάνεις,απαλύνει αυτές τις δυσκολίες και όποιο καινούριο εμπόδιο και να σου βάζουν σε πεισμώνει ακόμα πιο πολύ!!! Το "ξεκινάμε" στην επικεφαλίδα πήγαινε στη συγκεκριμένη μέρα ως παρότρυνση σε κείνους που πήγαιναν να μαζέψουν λουλουδάκια και να τσακίσουνε παΐδάκια... ο δικός μου ο δρόμος ξεκίνησε στα 15 μου(αισίως έχω πιάσει τα 44),όταν χωρίς κανένα δισταγμό,όταν ανοίγονταν μπροστά μου δύο δρόμοι,ο εύκολος δρόμος του συμβιβασμού με το σύστημα και ο ματωμένος δρόμος του αγώνα για μια άλλη κοινωνία,πιο δίκαιη και ανθρώπινη,διάλεξα χωρίς κανένα δισταγμό τον δεύτερο. δεν ήταν δύσκολη η απόφαση μου, αφού στα "κάδρα" του σπιτιού μου υπήρχε η αξιακή και ασυμβίβαστη αριστερά του Βελουχιώτη και του Μπελογιάννη!!! Να'σαι καλά και με δύναμη,κρατώντας σφιχτά το χέρι του συντρόφου μας,θα νικήσουμε!!!
Καλησπέρα σου Τζαβέλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζω τα σχόλιά σου σε φιλικά μπλοκ και πήρα ένα κουτί σοκολατάκια να φέρω στο σπίτι σου.
Ξεκινάμε λες στους δρόμους του αγώνα.
Δύσκολος δρόμος, μακρύς ο δρόμος θέλει κουράγιο και ξάστερο μυαλό, μακρυά από αυταπάτες, μακρυά από ψευτοδιλήμματα και εύκολες λύσεις.
Δύσκολος δρόμος, αλλά αναγκαίος αναπόφευκτος και όμορφος .
Δεν είναι τώρα το ξεκίνημα των δρόμων του αγώνα, είναι η συνέχιση των αγώνων,των θυσιών, μόνο που θέλει περισσότερη δύναμη, περισσότερη απόφαση, και σφιχτά το χέρι του συντρόφου.
Χρειάζεται απόφαση, δεν παραδινόμαστε, παλεύουμε για την ζωή μας.
Καλή σου δύναμη,καλή δύναμη σε όλους μας.
καλή σου μέρα καλή μου blackbedlam,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλωσόρισες,καλοδεχούμενα και τα σοκολατάκια(μ'αρέσουν βλέπεις τα γλυκά),
συμφωνώ απολύτως μαζί σου, είναι πολύ μακρύς και δύσκολος ο δρόμος που επιλέξαμε, αλλά είναι και όμορφος γιατί όταν παλεύεις για τα δίκια του λαού κάθε μικρή κατάκτηση που κάνεις,απαλύνει αυτές τις δυσκολίες και όποιο καινούριο εμπόδιο και να σου βάζουν σε πεισμώνει ακόμα πιο πολύ!!!
Το "ξεκινάμε" στην επικεφαλίδα πήγαινε στη συγκεκριμένη μέρα ως παρότρυνση σε κείνους που πήγαιναν να μαζέψουν λουλουδάκια και να τσακίσουνε παΐδάκια...
ο δικός μου ο δρόμος ξεκίνησε στα 15 μου(αισίως έχω πιάσει τα 44),όταν χωρίς κανένα δισταγμό,όταν ανοίγονταν μπροστά μου δύο δρόμοι,ο εύκολος δρόμος του συμβιβασμού με το σύστημα και ο ματωμένος δρόμος του αγώνα για μια άλλη κοινωνία,πιο δίκαιη και ανθρώπινη,διάλεξα χωρίς κανένα δισταγμό τον δεύτερο.
δεν ήταν δύσκολη η απόφαση μου, αφού στα "κάδρα" του σπιτιού μου υπήρχε η αξιακή και ασυμβίβαστη αριστερά του Βελουχιώτη και του Μπελογιάννη!!!
Να'σαι καλά και με δύναμη,κρατώντας σφιχτά το χέρι του συντρόφου μας,θα νικήσουμε!!!