πέρασαν κιόλας 7 χρόνια από κείνη τη μέρα που στάθηκα δίπλα σε ένα μικρό ξύλινο "άλογο",που θα σ'έπαιρνε για ένα μεγάλο ταξίδι για την ιστορία,ένα ταξίδι μακριά από όλους εκείνους που πληγώνουνε το τόπο σου...
δεν ανησυχούσα είχες πολλούς συντρόφους να σε περιμένουνε κει που πήγες καπετάνιο...
ήταν εκεί και ο καπετάν Διαμαντής,ο φίλος σου,ο συμπολεμιστής σου!!!
δεν ανησυχούσα...κι αν μου'φυγε ένα δάκρυ,δεν ήταν για σένα που'φευγες,ήταν για μας που μέναμε να πολεμάμε σε τούτο τον έρμο τόπο, που λες και βάλαν στο σημάδι το λαό του,τον βαράνε "θεοί" και "δαίμονες"...
ήμουν μικρός,μαθητούδι ακόμα,όταν μια μέρα φάνηκες στα "μέρη μας" και ήθελες να γνωρίσεις τη νεολαία του κόμματος,πρώτα απ'όλα.
ήμασταν,δεν ήμασταν καμιά δεκαριά...όλοι εκεί στα 16,18,άντε στα 20 το πολύ. ένα δέος γέμισε το βλέμμα μας. είχαμε μπροστά μας τον μυθικό καπετάν Γιώτη. ζωντανό,ολοζώντανο!!!
με κείνο το γνωστό χαμόγελο,και τη δικά σου ιδιαίτερη προφορά,είχες μια κουβέντα για τον καθένα,μια ορμήνεια και στο τέλος μια αγκαλιά. στους νέους έβλεπες την ελπίδα,γι'αυτούς πάσχιζες!!!
από τότε είχα τη τύχη να σε ξαναδώ κάποιες φορές και να ανταλλάξουμε δυο λόγια κάθε φορά. άλλοτε θυμωμένος,άλλοτε πεισμωμένος,άλλοτε με τον ενθουσιασμό που'χουν τα σχολιαρόπαιδα...αλλά πάντοτε με κείνο το χαμόγελο,που μαρτύραγε ότι δεν το βάζεις κάτω ποτέ!!!
είχες μιλήσει για λάθη,για παραλείψεις,για απογοητεύσεις...έκανες και συ πολλά ,καθώς έλεγες, αλλά βρε καπετάνιο, συνέχιζες μπροστά.
θυμάμαι χαρακτηριστικά και έντονα τη κουβέντα σου,όταν μας έσφιγγες τα χέρια τότε,τότε που σε κοιτούσαμε με δέος. "σύντροφοι,τούτος ο τόπος έχει πολλούς φαφλατάδες και κομπογιαννίτες,κι είναι χωμένοι παντού. φάρμακο δεν υπάρχει για κείνους...μη νομίσετε πως ο κομμουνιστής είναι κείνος που το φωνάζει και το δηλώνει,με τίτλους και φανφάρες. κομμουνιστής είναι κείνος που νοιάζεται για το διπλανό του,που αγαπάει τους ανθρώπους,που έχει ήθος και ευγένεια αφιασίδωτη. δεν έχει σημασία αν είναι δω,αν είναι κει ή παρά πέρα,σημασία έχει να νοιάζεται για το καλό του διπλανού του,πιότερο και απ'το δικό του!!! σημασία έχει να'χει τα αυτιά του ανοιχτά,για να ακούει τους καιρούς,και να μη κρύβεται στο κονάκι του, σαν τα ζαγάρια..."
αυτός ήσουν καπετάνιο,αγωνιστής,μεγάλος πολεμιστής,μα πάνω απ'όλα άνθρωπος.
άνθρωπος με αδυναμίες και λάθη,αλλά και με μια λεβεντιά που τα σκέπαζε όλα!!!
να'σαι καλά κει πάνω που είσαι καπετάνιο και εύχομαι να πάψει να ανταριάζει η ψυχή σου με τούτα που γίνονται δώ κάτω...
Τον είχες γνωρίσει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ τον θυμάμαι από τις τηλεοράσεις, με τη χαρακτηριστική προφορά όπως λες.
Αν ζούσε σήμερα και έβλεπε τα ρεζιλίκια του ΚΚΕ θα τους τα έλεγε για τα καλά. Αλλά τέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν.
καλή σου μέρα καλή μου κ.κ.,
ΑπάντησηΔιαγραφήδυστυχώς λείπουν πολύ τέτοιοι άνθρωποι απ'το τόπο μας
και από το χώρο μας...
χωρίς ίχνος προσπάθειας αγιοποίησης(επειδή έχει φύγει).
ήταν διαφορετικός και η μεγαλύτερη του διαφορά με τη σημερινή ηγεσία,
είναι ότι παρέμενε ταπεινός και με την αγωνία του ανθρώπου που νιώθει την ευθύνη για το λαό μας,δεν διεκδικούσε το αλάθητο...όλα ήταν υπό συζήτηση για το Χαρίλαο.
τι διαφορά με τους σημερινούς "πεφωτισμένους"...