είναι θέμα πολιτικής βούλησης...

Η θεωρία της σχετικότητας που υπάρχει για την φυσική επιστήμη ισχύει και για την οικονομία με την ορολογία «λογιστικό ισοζύγιο». Ο παραγόμενος πλούτος στην χώρα μας έχει διανεμηθεί και συνεχίζει να διανέμεται ανισομερώς. Το ισοζύγιο του παραγόμενου πλούτου στη χώρα μας έχει ως εξής:

Το 99% των Ελληνικών νοικοκυριών έχουν αποκτήσει «πλούτο»,τόσο όσο έχει αποκτήσει και συσσωρεύσει και το 1% των πλουσίων, όμως περίπου 90% του πλούτου των λαϊκών νοικοκυριών έχει επενδυθεί και καταναλωθεί στην ελληνική επικράτεια, σε αντίθεση με τον πλούτο του 1% των πλουσίων που έχει εξαχθεί στο εξωτερικό . Το παράδοξο όμως είναι το εξής: ότι ο παραγόμενος πλούτος των λαϊκών νοικοκυριών κατά ποσοστό περίπου 90% έχει φορολογηθεί στην χώρα μας πρωτογενώς, δηλαδή στην πηγή του, καθώς και δευτερογενώς και τριτογενώς δηλαδή πολλαπλώς (π.χ. τα εισοδήματα ενός εργαζόμενου ή ενός μικρού επαγγελματία φορολογήθηκαν στην πηγή του αρχικά, μετά ξαναφορολογήθηκαν όταν αγοράσθηκε ένα σπιτάκι και ξαναφορολογούνται με το τέλος ακίνητης περιουσίας κλπ.).

Τα εισοδήματα όμως των λίγων πλουσίων: α)Δεν φορολογήθηκαν πρωτογενώς στην αρχική τους πηγή, διότι οι επιχειρήσεις, ενώ παρουσίασαν ζημιές στα επίσημα Λογιστικά Βιβλία, τα ίδια τα φυσικά πρόσωπα (επιχειρηματίες) πλούτισαν μέσα από υπερτιμολογήσεις - υποτιμολογήσεις και άλλες λογιστικές φορολογικές αλχημείες . β)Δεν φορολογήθηκαν ούτε δευτερογενώς και τριτογενώς, διότι εξήχθησαν κατά περίπου 90% σε τράπεζες του εξωτερικού και μόνο το 10% εξ αυτών έχει παραμείνει και επενδύθηκε στην χώρα μας.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι από τον παραγόμενο ελληνικό πλούτο το ½ τουλάχιστον δεν φορολογήθηκε ποτέ και κατέχεται από πάρα πολύ λίγους, στο εσωτερικό αλλά κυρίως στο εξωτερικό. Αυτός ο πλούτος ως συσσωρεμένος εκτιμάται πάνω από 1 τρις ευρώ , σε μορφή χαρτοφυλακίων, μετοχών , ομολόγων, ακινήτων και κυρίως καταθέσεων σε ξένες τράπεζες, η προέλευση του οποίου αναλύεται ως εξής:

α) 100-200 δις «οι θεσμικοί επενδυτές» από το χρηματιστήριο (πηγή: Ελ. Χρηματιστήριο ΑΕ)
β) 200-300 δις αθροιστικά κέρδη των τραπεζών τα τελευταία 15 χρόνια (πηγή: Τράπεζα Ελλάδος)
γ) 200-300 δις φοροδιαφυγή από τις ΟFF SHORE εταιρείες (πηγή: ΣΔΟΕ)
δ) 300-400 δις φοροδιαφυγή από τις ΑΕ, τις πολυεθνικές και τις τριγωνικές πωλήσεις (πηγή: Υπ. Οικονομικών).
ε) Εδώ πρέπει να προσθέσουμε και τα φοροφυγέντα κέρδη του εφοπλιστικού κεφαλαίου που ανέρχονται σε 300 έως 400 δις (εκτίμηση: Υπ. Οικονομικών).

Αλλά μας αρκούν στον υπολογισμό μας το 1 τρις συνολικά γιατί ίσως κάποια να μας ξεφύγουν. Το κεφάλαιο έχει πάντα τρόπους διαφυγής.

Κάποιοι θα σκεφθούν: που είναι το υπόλοιπο ½ που παρέμεινε στην χώρα μας (περίπου 1 τρις) και ανήκει στα λαϊκά στρώματα ; Όχι δεν υπάρχει αυτό, διότι αυτό φορολογήθηκε πολλές φορές, ανακυκλώθηκε, δημιούργησε προστιθέμενη αξία και υπεραξία, έγιναν έργα και επενδύσεις και το περισσότερο καταναλώθηκε για τις ανάγκες των οικογενειών τους . Έμεινε επίσης περίπου το 10% (δηλ. 100 δις ευρώ) «συσσωρεμένο» σε κάποια ακίνητα και λίγες καταθέσεις στις τράπεζες, ως οικονομίες για ώρα ανάγκης, τα οποία σήμερα υφίστανται ξανά και ξανά την φορολογική ληστρική επιδρομή για να «σωθεί η χώρα». Όμως αυτήν την κρίσιμη ώρα, όπου η χώρα μας εξευτελίζεται και ο λαός μας υφίσταται την χειρότερη εξαθλίωση μέσα από «προμελετημένη-ελεγχόμενη χρεωκοπία», ώστε να γίνει εύκολη λεία όλος ο φυσικός - ορυκτός πλούτος της και ο δημόσιος τομέας της, από τα γεράκια των αγορών των ισχυρών κρατών και διεθνών τοκογλύφων, τον συσσωρευμένο πλούτο των λίγων πλουσίων δεν τον αγγίζουν.

Μια κυβέρνηση, που θέλει πραγματικά να σωθεί η χώρα και ο λαός της πρώτα φορολογεί αυτόν τον συσσωρευμένο πλούτο και αν δεν επαρκεί συνεχίζει με την φορολογία των εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων. Όμως μια εφάπαξ φορολογία της τάξεως του 10 έως 15% αυτού του πλούτου, θα εισφέρει στα ταμεία της χώρας μας 100 -150 δις ευρώ, με τα οποία η χώρα μας όχι μόνο θα λειτουργήσει το δημόσιο σύστημα και το κοινωνικό κράτος (μισθοί , συντάξεις, παιδεία-υγεία κλπ) , αλλά θα κάνει και δημόσιες επενδύσεις, δημιουργώντας απασχόληση, κρατικοποιώντας Τράπεζες, ΔΕΚΟ, επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας και όλα αυτά χωρίς εξωτερικό δανεισμό.

Η είσπραξη αυτού του φόρου του πολύ μεγάλου πλούτου μπορεί να επιτευχθεί, αφού ψηφισθεί νόμος στην ελληνική βουλή(δημιουργώντας για πρώτη φορά το περιουσιολόγιο), που θα έχει ως δικλείδα ασφαλείας ότι: «όποιος δεν δηλώσει και δεν καταβάλλει αυτόν τον φόρο» θα δημευθούν όλα τα φιλέτα που τυχόν έχει στην χώρα μας , αλλά και θα κατασχεθούν και όλα εκείνα τα χρήματα που θα βρεθούν σ΄οποιαδήποτε Τράπεζα του εξωτερικού που δεν θα έχουν δηλωθεί. Τότε θα υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα , για να εισπραχθούν αυτά τα 100-150 δις και να σωθεί η χώρα και ο λαός μας. Με τη φορολογία αυτή θίγεται ελάχιστα η ελληνική επιχείρηση, που δραστηριοποιείται στη χώρα μας και άρα έχουμε λιγότερα δυσμενή επακόλουθα στην παραγωγή, στην απασχόληση και την ανάπτυξη, διότι ο περισσότερος συσσωρεμένος πλούτος είναι στο εξωτερικό.

Χρειάζεται βέβαια τόλμη και πολιτική βούληση , που σίγουρα δεν είχαν οι εναλλασσόμενοι μέχρι σήμερα στην εξουσία, αφού ποτέ δεν σκέφθηκαν να βάλλουν χέρι σ΄αυτούς τους λίγους, επειδή τους υπηρετούν. Γι΄ αυτό ο λαός πρέπει να αγωνισθεί να ανατρέψει αυτό το καθεστώς και να φέρει στις εκλογές της 17 Ιούνη στην εξουσία μια άλλη κυβέρνηση της Αριστεράς με επίκεντρο τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, στον οποίο έλαχε ο κλήρος της αλλαγής.

Η φοροδιαφυγή λοιπόν δεν γίνεται από το καφενεδάκι ή το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, αλλά ακόμη κι αν γίνει κατ΄ελάχιστον , θα φορολογηθούν πολλαπλώς , αφού εδώ θα επενδύσουν ή θα καταναλώσουν.

Γίνεται όμως η μεγάλη φοροδιαφυγή από τους λίγους μεγαλο- επιχειρηματίες, μεγαλογιατρούς, μεγαλοδικηγόρους και μεγαλοκατασκευαστές, οι οποίοι φοροδιαφεύγουν , δεν επενδύουν και δεν καταναλώνουν στην χώρα , αφού σχεδόν όλα τα χρήματα τα βγάζουν έξω σε ξένες τράπεζες.

Αυτές οι τράπεζες στη συνέχεια δανείζουν την χώρα μας και τις ελληνικές τράπεζες με υψηλά επιτόκια. Είναι οι λεγόμενες Αγορές.

Όμως η εφάπαξ φορολόγηση με συντελεστές 10 έως 15 % δεν εφευρέθηκε τυχαία. Γιατί αν είχαν φορολογηθεί στην πηγή τους πρωτογενώς αρχικά, θα είχαν φορολογηθεί με μεγαλύτερο ακόμη συντελεστή.΄Οσοι βεβαίως φορολογηθούν με αυτό τον τρόπο θα καταστήσουν τα χρήματά τους νόμιμα και θα μπορούν να τα διατηρήσουν στο εξωτερικό ή να τα φέρουν στο εσωτερικό για επενδύσεις, αγορά ακινήτων κλπ. χωρίς να φορολογηθούν για το πόθεν έσχες.

Επίσης να επεκταθούν και στις Α.Ε. ο εξωλογιστικός προσδιορισμός των κερδών όπως εφαρμόζεται στις μικρές επιχειρήσεις . Δηλαδή αν κάποια ΑΕ έχει τζίρο 100.000.000 ευρώ και έξοδα 95.000.000 ευρώ, επομένως κέρδη 5.000.000 ευρώ ή και ζημία ακόμη με διάφορες λογιστικές αλχημείες , να υπολογίζονται τα κέρδη με κάποιον συντελεστή επί του τζίρου, αναλόγως την δραστηριότητα. ΄Ετσι με ένα συντελεστή π.χ. 30% θα είχε κέρδη 30.000.000 ευρώ και ο φόρος θα ήταν πολλαπλάσιος.

Με αυτό τον τρόπο θα συλλάβουμε την φοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρήσεων, που είναι τόσο αναγκαίο για την δίκαια κατανομή των βαρών και την αναδιανομή των εισοδημάτων. Εάν εφαρμοσθεί ο εξωλογιστικός προσδιορισμός των κερδών , τότε μπορούμε να έχουμε μείωση φορολογικών συντελεστών σε επιχειρήσεις που δεν έχουν καμμία εξάρτηση από τη χώρα μας.

΄Ετσι με αυτόν τον τρόπο οι συντελεστές φορολογίας των μεγάλων ΑΕ μπορούν να είναι:

α)45% για τις ΑΕ που εξαρτώνται από την χώρα μας και εκμεταλλεύονται τον φυσικό ή ορυκτό ή δημόσιο πλούτο (πρωτογενή) δηλ. χαμηλής κινητικότητας κεφαλαίου
β)35% για τις ημιεξαρτώμενες (δευτερογενή) δηλ. μέσης κινητικότητας κεφαλαίου
γ)25% για τις μη εξαρτώμενες (τριτογενή) δηλ. υψηλής κινητικότητας κεφαλαίου
Επί πλέον ο ισχυρισμός κάποιων ότι μόνο η υψηλή φορολογία στην Ελλάδα αποτρέπει τις ξένες επενδύσεις δεν είναι σοβαρός. Γιατί αυτό που μετράει πρωτίστως στους επενδυτές, είναι η διαφάνεια, η γραφειοκρατία, η διαφθορά, η ανασφάλεια, η σταθερή φορολογία και η κρατική δομή και οργάνωση.

Συνοψίζοντας:

Για να σωθεί η χώρα και ο περήφανος και εργατικός λαός μας, πρέπει να γίνουν οι εξής κινήσεις –μέτρα-νόμοι-αποφάσεις:

1. Ακύρωση των μνημονίων, του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και των σχετικών εφαρμοστικών νόμων.
2. Καταγγελία των Δανειακών Συμβάσεων, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του Δημοσίου Χρέους.
3. Εφάπαξ φορολόγηση 10 έως 15% του συσσωρευμένου μεγάλου πλούτου.
4. Εθνικοποίηση των Τραπεζών (και της Τράπεζας Ελλάδος), των ΔΕΚΟ, των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις.
5. Αναδιανομή του εισοδήματος – αναβάθμιση του κοινωνικού κράτους
6. Δημόσιες επενδύσεις για πλήρη απασχόληση (πλήρες ωράριο και εργασιακά δικαιώματα) και ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας.

Μία είναι η προϋπόθεση εφαρμογής όλων αυτών και άλλων αναγκαίων παρεμβάσεων, μια άλλη Αριστερή κυβέρνηση , που θέλει πραγματικά να σώσει το λαό και τη χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι η λύση και σ΄αυτόν έλαχε ο κλήρος να αναλάβει αυτό το δύσκολο έργο της αλλαγής. Στις εκλογές της 17 Ιούνη παρουσιάζεται η μεγάλη ευκαιρία. Η επίθεση είναι σφοδρή από τις δυνάμεις του συστήματος. Η αντίσταση και η αντεπίθεση των λαϊκών δυνάμεων πρέπει επίσης να είναι σθεναρή. Η τελική έκβαση και η νίκη θα είναι δική μας, θα είναι νίκη του λαού.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ λοιπόν μέχρι τελευταίας στιγμής.